عمری به بطالت بگذشت و دل بی تاب نیامد

                                           ایام به پوچی برفت و مه شب تاب نیامد

عالم به گنه رفت و سپهدار نیامد

                                          آشوب جهان را بگرفت و گل بی خار نیامد

روزی که تکاپوی رخت بوده نگارم

                                         افسوس دلم را بگرفت و دل بیدار نیامد

از شوق وصالش گزراندم شب و روزم

                                         چندی به رهش ماندم و آن شاه نیامد

عیسای مسیح است سراسیمه براهش

                                         گفت است که اذن فرج از قادر دادار نیامد

لایی لای اصغر من روز تو شب گیر شده

                                          مادر از خستگی و تشنگی بی شیر شده

کودکم روی دو دستان حسین سیر شده

                                           طفلکی شیر نخورده هدف تیر شده

عاقبت زینب من پیر تر از پیر شده

                                         از غم کودک شش ماهه زمینگیر شده

هان ای اهل حرم ، بهر نجات پسرم دیر شده

                                         گوئیا او هدف شعله تقدیر شده

پدرت بعد تو از دار فنا سیر شده

                                        ز غمت ارض و سما یکسره دلگیر شده